Język jukagirski południowy
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
<50 (2007) | ||
| Pismo/alfabet |
zmodyfikowana cyrylica | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | mis | ||
| ISO 639-3 | yux | ||
| IETF | yux | ||
| Glottolog | sout2750 | ||
| Ethnologue | yux | ||
| WALS | yko | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język jukagirski południowy (południowojukagirski, kołymski, kołymsko-jukagirski, jukagirski leśny) – niemal wymarły język z rodziny języków jukagirskich[1][2]. Jest wyraźnie odrębny od jukagirskiego północnego[3].
W 1989 r. podano, że oba języki jukagirskie mają łącznie 400 użytkowników, ale liczba ta uchodzi za zawyżoną[4]. Według danych szacunkowych z 2007 r. jukagirskim południowym posługuje się mniej niż 50 osób. Powszechna jest wielojęzyczność[5].
Brak tradycji literackiej. Podjęto próby stworzenia standardu i ortografii na bazie cyrylicy[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anderson 2009 ↓, s. 1210.
- ↑ Salminen 2007 ↓, s. 223, 246.
- ↑ Salminen 2007 ↓, s. 223.
- ↑ a b Salminen 2007 ↓, s. 273.
- ↑ Salminen 2007 ↓, s. 246.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- G.D.S. Anderson, Yukaghir, [w:] Keith Brown, Sarah Ogilvie (red.), Concise Encyclopedia of Languages of the World, Oxford: Elsevier, 2009, s. 1210–1212, ISBN 978-0-08-087774-7, ISBN 978-0-08-087775-4, OCLC 318247422 (ang.).
- Tapani Salminen, Europe and North Asia, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733 (ang.).